Commodore 64 C

Opis

Liczba sztuk w kolekcji: 6
Commodore 64C zastąpił wysłużony już komputer Commodore 64. Widoczną na pierwszy rzut oka różnicą jest nowa obudowa. Zamiast tzw. „mydelniczki” zastosowano obudowę przypominająca tę z Commodore 128. Zmieniono też nieco elektronikę: jedną z istotnych modyfikacji jest połączenie większości układów w jeden chip wysokiej skali integracji. Nowa obudowa miała jedną wadę: niektóre rozszerzenia hardware’owe nie pasowały do tego komputera. Dlatego wkrótce powrócono do dawnej obudowy w modelu 64 G. Wraz z odnowionym komputerem do sprzedaży trafiły też nowe peryferia: stacja dysków 1541 C w beżowej obudowie, lecz niezmieniona w porównaniu do 1541, stacja dysków 1541-II w całkiem nowej obudowie i z zewnętrznym zasilaczem, dwuprzyciskowa mysz 1351, kolorowy monitor 1802, rozszerzenie pamięci do 256 KB oznaczone symbolem 1764. Pierwsze egzemplarze Commodore 64 C były sprzedawane z graficznym systemem GEOS – bardzo dobrym, jak na możliwości 8-bitowych procesorów. Kłopot w tym, że 64 C zostało wprowadzone do sprzedaży w złym momencie. „Nowy” komputer był droższy od swego poprzednika o całe 80 dolarów. To był błąd, gdyż w tym samym czasie sprzedawane już były 16-bitowe komputery Atari ST i Amiga. W USA 8-bitowy Commodore nie cieszył się zbyt dużym powodzeniem. W Europie jego sprzedaż trwała jeszcze kilka lat.

Specyfikacja:
Premiera: marzec 1987, USA
Procesor: 6510A, 0,985 MHz
Koprocesory: VIC II (obraz), SID (muzyka)
RAM: 64 KB
ROM: 20 KB
Wejścia/wyjścia: zespolony sygnał wizyjny, sygnał TV, kartridż, szyna systemowa (SIO), złącze szeregowe, 2 joysticki, magnetofon
Wbudowany język: Commodore Basic 2.0
Klawiatura: pełna, 65 klawiszy, 4 funkcyjne
Tryby tekstowe: 40 x 25
Tryby graficzne: od 160 x 200 do 320 x 200
Kolory: 16 kolorów + kolory ramki
Dźwięk: 3 kanały, 9 oktaw, 4 kształty fali